2004.09.03

Historia jednego Zeflika

Jo Wóm tu teraz opisza historjo jednego Zeflika,

 miyszko z babóm, z dzieckami, tu we wsi, miyndzy nami.

Spokojny żywot prowadzi, żodnymu niy zawadzi

i tak, jak inksze chopy na gruba jeździ do roboty.

Wóngel kopie na dole i jeździ dycko na kole.

Prziszoł w kóńcu dziyń wypłaty i wraco do chałpy ożraty.

Do baru se wloz na piwo, ale wiycie jak to bywo:

tam dycko sóm koledzy i wypiył tych piw siedym.

Baba czeko już na progu i mu pado: chwała Bogu,

żeś sie już w kóńcu znod, bo synek ci obiod zjod.

Wolisz pić piwo z sómsiadym, to niy dostaniesz rólady,

dzieci czekajóm boroki, boś im obiecoł szkloki.

Żol sie chłopowi zrobiyło, że go tak dłógo niy było,

legnył do łóżka zaroz, niy ścióngnył ani galot.

Rano zaś trza stować, na szychta sie rychtować,

bo choć piwo smakuje, w robocie ón niy bómluje.

Po szychcie rzynie z gruby i du dóm gno kalupym,

żeby baba przeprosić i dziecióm prziwiyź szkloki.

W chlywiku ryczy koza, trza jóm puścić na trowa,

wczora nic niy dostała, to czamu by niy ryczała.

Cały dobytek głodowoł, bo Zeflik zamanewrowoł.

Dzisiej, chocioż jest słaby, to ón sie boji baby,

chocioż swoji wysłyszoł, to musi siedzieć cicho.

Żeby baba mu przoła, to idzie do kościoła

w niedziela, razym z dzieckami i z inkszymi ludziami.

Idzie tyż do spowiedzi i w piyrszej ławce siedzi.

Sómsiady sie dziwajom, jak óni se fest przajóm.

Dzieci sóm dumne z taty, aż do nastympnyj wypłaty...



Chocioż baba sie wkurzi i swoji trza bydzie wysłuchać,

to na dole sie kurzi i kark trza czasym przepłukać.


Fojerman