Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a powiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany


2006.07.25


Fojerman a pies Kuba


      Dzisiej chciołbych Wóm opowiedzieć o mojim przocielu na sztyrech łapach. Nazywo ón sie Kuba i je psym rasy niyznanej. Wiym yno ó nim tela, że trza go co pora tydni szczigać, jak barana, co już pokazuje, że niy ma to normalny pies. Ale niykerzi godajóm na niego pudel, tóż niych już tak łostanie.

      Przikludziył żech tego Kuby do chałupy jaki sześć lot tymu. Był wtedy wielkości kreta, yno te wele pokazowały, ze niy ma to kret, choć do psa tyż nie był za bardzo podany. Mieściył sie na jednej rynce, taki był mały, nie umioł po schodach chodzić, bo niy siyngnół, a że jo miyszkóm na piyntrze, to musioł żech go wszyndzie nosić, bo strasznie piszczoł.

       Musza Wóm jeszcze pedzieć, że móm tyż w dóma kota, co wołajóm na niego Filip. Keby jo wiedzioł, że te gizdy tak sie skómplujóm i tak bydóm psocić, to bych w życiu nie wzión tego Kuby. Do dzisiej niy moga spać po nocach, bo Filip cały dziyń śpi, a w nocy szkłódzi i szteruje Kuby. Wiycie, co za gizd je z tego kota. Ón otworzi kożde dżwiyrze, co majóm klamka. Wyskoczy, łobiesi sie na tyj klamce i wypuści Kuby. Jak tak w pojszodku nocy skoczy, to my razym z Kubóm wyskoczymy ze swojich łóżek, choćby nas sztróm popieściył. Kuba mo swoji lygowisko w koszu kole mojigo łóżka, a kota wyciepuja piyntro niżyj, do siostry, bo to je jejich kot. Ale co to do, jak ón se otworzi i tak przidzie. Jużech go niyroz wyciep bez okno na dwór, ale ón wyskoczy na okno i tak dłógo bydzie miauczoł, aż zaś go kery wpuści nazod.

       Nó, ale przeca jo mioł pisać o psie, a nie o kocie. A je o czym opowiadać. Co tyn Kuba mie już zdrowio kosztowoł, to Wy niy mocie pojyncio. Kedyś, pora lot tymu siostrzynica prziszła du dóm z roboty i położyła se taszka na schody, że za chwila jóm weżnie. Jo ida potym na dwór i widza, Kuba coś nosi w pysku i szarpie. Prziszoł żech bliży, a ón mo potmanyj od tej dziołchy. Ja, ale jeszcze trza mu go wziónś, jak ón chce sie gónić i loce jak gupi. Jak żech już mu go zebroł, widza, potmanyj skórzany, a w nim dziury od zymbów Kubowych. Potmanyj żech już mioł, ale prózny, bo wszystki kotloki wysuł do trowy. Pół dnia żech potym chodził i zbiyroł. Na kóniec okozało sie, że niy ma tyj karty, co sie pinióndze wybioro z tego banku. Znojd żech jóm w krzokach, pod choinkóm na drugi dziyń.Od tego czasu siostrzynica nauczyła sie, żeby niczego nie kłaś na ziymi, ani poniżyj metra dwadziyścia nad ziymióm.




       Inkszym razym poszli my na miasto i zostawiyli Kuby samego. Tyn diosek tak sie boł, ze chcioł uciyc i szkroboł w dżwiyrze, tak długo, aż zedrzył niy yno farba, ale i całe drzewo wygryz. Jo zaś broł dżwiyrze na pleca i do stolorza, żeby mi ich posprawowoł.

       Padoł żech Wóm, że tego Kuby trza co chwila szczigać. Jak jo mioł piyrszy roz to zrobic, to były cyrki. Jak sie za to wziónść. Jo w życiu niy bawiył sie za frizjera. Wiela to oszczigac, żeby było tak rowno to. Nojlepszy rowno ze skóróm. Tak żech tyż zrobiył. Możecie se wyobrazić, jak ón wyglóndoł, taki łysy? Bez dwa tydnie żech go niy wypuszczoł na dwór, yno po cimoku, bo mie było gańba. Filip, jak go zejrzoł, to yno grzbiet postawiyl i śmiót. Pora dni nie podchodziyl ku niymu. Od tego czasu nie szczirza go już tak krótko, staróm sie czynści, a myni, ale wychodzi mi to roztomańcie.

       Na kóniec opowiym Wóm o tej nojwiynkszej mojij przigodzie z Kubóm. Jo go tak nauczył,że jak żech wyjyżdżoł maluchym z garażu, to broł żech go do auta, żeby go nie przejechać. Ón już był tak wyszkolóny, że jo yno otworził auto ,a ón już tam siedzioł. Jo niykiedy ani nie wiedzioł, że wskoczył tam. Roz pojechoł żech do sklepu, chca wychodzić z auta, dziwóm sie, a tam Kuba w aucie siedzi. Musioł żech jechać z nim nazod, bo co mioł żech z nim zrobić, do sklepu go niy wezna, a w aucie tyż go nie zostawia, na parkingu, bo niy wiym, co wymyśli.

       Ale chcioł żech godać o czym innym. Roz przijechoł żech z roboty, a było to na jesiyn, tóż wypiył żech kawa i padóm se trza trocha te liście z tych strómów pozagrabowac, co śleciały. Grabiył żech tak pora godzin i nie wachował żech tego Kuby, kajś tam lotoł. Jak żech już skóńczył, to padóm se trza zajechać maluchym na tanksztela, bo móm mało bynziny, a jutro musza rano jechac, to niy byda już sie marasiył z tym. Oblyk żech sie, wzión kasa i ida do auta. Otwiyróm dżwiyrze i... o mało szłak mie niy trefiył. W środku wyglóndało jak po wybuchu bómby atómowej. W piyrszym mómyncie niy wiedziołżech, co to je. Piyrzi, czy co? A to szwam z ziców z malucha. Kuba zostoł zawarty w maluchu i wyżywoł sie pora godzin na tapicerce. Zeżar dwa zice przedni, zic zadni z oparciym, tapicerka z obóch dżwiyrzi, kerownica, z kerej zostało yno metalowe kółko, bez szwamu. W dżwiyrzach uszczelka tyż była zeżarto. Yno jak tyn gizd wyloz z tego malucha. Tak szarpoł te dżwiyrze, aż uciyk.

       Jo tak opar sie o te auto i myśloł, śmioć sie, czy płakać. Na kóniec trzasnył żech tymi dżwiyrzami, że o mało niy wyleciały z zawiasów i poszoł żech do baru na piwo. Mioł żech juz doś całego jeżdżynio. Dobrze, że tyn Kuba nie prziszoł mi wtedy pod rynka. Na drugi dziyń rano pojechoł żech do Niewiadómia na szrót szukać nowej tapicerki do malucha. W tyn sposób, dziynki Kubowi, dorobiył żech sie nowych ziców i kerownice w maluchu.

       Jednego mie to nauczyło, od tego czasu dycko sprawdzóm, czy kaj ze zadku, za zicym, nie siedzi Kuba w aucie. A jak żech se kupiył inne auto, to tak żech go wyszkolił, że na dwa metry niy podchodzi do dżwiyrzi z tego auta.

       Kosztuje mie tyn Kuba tela zdrowio, że to sie w głowie niy mieści, nigdy nie wiym, co ón jeszcze wymyśli, nó ale przeca to miy ma wina psa, jak go gospodorz wychowie.

        O kómedyjach ze swojim psym, Kubóm opowiedzioł Wóm


Fojerman

 

 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}