2016.12.09-11

Ô Zefliku, co przed farorzym duszyczki swojij brōniōł

Kōnsek/Fragment

Osoby:

Zeflik, jego baba - Frida, Muter ôd Fridy, Fater ôd Fridy, Farorz, Dochtōr, Szwestera a czytocz.

1.Na zolytach

Izba, byfyj, na ścianach świynte ôbrozki, na stole świyżo wybiglowany serwet, za stołym siedzi synek w ancugu pod bindrym,

Czytocz:

Żyli se roz synek, frela...

Chocioż takich je za tela,

Ôni se ôgrōmnie przajōm,

A tak fest sie ku sia majom,

Tōż roz frela, choć niyśmiało,

Dwa miesiōnce możno twało,

Zaprosiyła synka do dōm.

Szwarno była, jo Wōm godōm.

Zaroz na niedziela drugo

Zeflik siod w nowym ancugu,

Nogawice podwinyte,

A pojechoł na zolyty.

Zeflik siedzi kole stoła,

Gymba mu sie roześmioła,

Jak do izby wlazła z siyni

Jego Fridka w kecce mini.

Włosy krōtki na bubikop.

W rynce niesie w zbōnku mlyko.

Frida:

- Sam mosz Zefku ku bōnkawie,

Bo mama zdojyli prawie,

Trocha mlyka, kōnsek zisty.

Zeflik:

- Dyć niy lotej Fridko mi z tym,

Yno siednij se sam przi mie.

Czytocz:

A już jōm za rynka trzimie,

A posadzić chcioł na klin,

Dyć niy zdōnżōł borok.Wtym

Do izby wlazła muter.

Muter:

- Fridko, dyć naszykuj mu tej

Zisty, podwiyl to je świyże,

Ponakłodej na talyrze.

Frida:

- Ja mamulko, dyć wiym przeca,

Zaroz po ta zista leca.

Czytocz:

Muter wylazła ze izby,

Tōż sōm same zaś te gizdy.

Zeflik chyciōl jōm za zadek,

A już se jōm na klin kładzie,

Dyć niy zdōnżōł biydok bo...

Fater im do izby wloz.

Fater:

- Dziołcha wyciōng dwa keliszki,

Bo jo mōm sam jakiś Whisky,

Dostoł żech na Abrahama.

Dzisio mi to dała mama.

Mo to kajś we szranku trzimać,

Aż ji to skwaśni bez zima.

Frida:

- Ôjciec, Zeflik pić niy może,

Narobi co, niy dej Boże.

Zeflik:

- Jo bych wypiōł z dobrej wole,

Dyć przijechoł żech na kole,

Jak pojada w drugo strōna,

To bych cylnōł kaj do strōma.

(...)

2.Tref Zeflika z Farorzym na drōdze

Szosyjo, naprzeciw siebie idzie dwóch chłopōw, Zeflik i Farorz. Tyn drugi niesie miech z flaszkami

Czytocz:

Trefiōł Zeflika Farorz na drōdze.

Dyć już sie skryć sam przed nim niy pudzie,

Tōż mu sie kłanio, niby z uciechy,

A rynka kryje na zadek z miechym.

Farorz:

- Niech bydzie pochwalōny.

Zeflik:

- A, witōmy, witōmy...

Farorz:

- Co sie tam u Was Zefliku dzieje?

Jakoś niy widza Was we kościele.

Zeflik:

- Wy, to zaroz z grubej ruły.

Niy lygōm jeszcze do truły,

Możno tam kedy przida,

Jak mie prziciśnie biyda.

Teraz posywōm tam moja Frida,

Dyć na Pastyrce możno byda,

Bo tam śpiywajōm kolyndy piyknie.

Mie to, Farorzu, roz na rok styknie.

A co tam u Was, kaj sie śpiychocie?

Co to tam w tym miechu mocie?

Farorz:

- Ciynżki sōm czasy, wiycie, terazki...

Zeflik:

- Bezto musicie sprzedować flaszki?

Farorz:

- Wina trza do msze, tōż ni ma dziwa.

Zeflik:

- Tōż czamu mocie te flaszki z piwa?

(...)

3. We spowiedzi

Farorz siedzi we spowiadalnicy, a Zeflik wlazuje do kościoła

Czytocz:

Idōm świynta, bydōm Gody,

Tōż Zeflik do świyntej zgody

Wybroł sie tyż do spowiedzi.

Widzi, że tam farorz siedzi.

Chcioł sie zwyrtnyć w drugo strōna

A poszukać kapelōna.

Dyć farorz już zymby szczyrzi,

Jak go zejrzoł kajś ôd dźwiyrzi.

Sōm tam siedzi, jak w pustelni,

Bo uciykli wszyscy wierni

Do młodego.

Skuli tego,

Raja je na pōł kościoła.

Pado se Zeflik: „czy jo mōm fioła,

Do spowiadanio, tela czakanio?”

Tōż do przigody, ku ôpowodze,

Potōnkoł rynka w swiyncōnej wodzie,

A sie przeżegnoł.

Było mu jedno,

Kery na rozum mu co nagodo.

Farorz już skłodo

Pobożnie rynce,

A Zeflik klynczy

Z drugij strōny.

Zeflik:

- Niech bydzie pochwolōny.

Jo wiym, że sie już niy zmiynia,

Dyć chca ôd Was rozgrzeszynio,

A trocha zgody na świynte Gody.

Baby niy bija,

Piwo wypija,

Z babōm niy lygōm.

Dyć tak to bywo,

Jak przida z szynku nad ranym,

To staro śpi już na Amyn.

Gorzoła kupuja rusko,

Cudzej babie żech doł kusku.

Kożdy piōntek jym ôwiynzi,

Chyba że kery wōszt uwyndzi.

(...)

4.Kolynda

Izba, szrank, łōżko, świynte ôbrozki na ścianach na stole bioły serwet, krziż, świyczki. Frida stoji przi stole, Farorz wlazuje do izby

Czytocz:

Farorz po kolyndzie chodzi,

Tōż do Zeflika wlyź niy zaszkodzi,

Niy bydzie mioł wiela szkody,

Z tej troszki świyncōnej wody.

Choć Zeflik sztyjc piwo szłepie,

Dyć do koszyczka możno co wciepie.

Farorz:

- Niech bydzie pochwalōny.

Czytocz:

Zeflik praje ôbudzōny,

Z drugij izby pysk wychylo.

Zeflik:

- Kery to zaś sam prziloz?

Frida:

- Pōdź sam wartko, a bydź cicho.

Farorz po kolyndzie prziszoł.

Farorz:

- Pōdźcie, aż Was tyż pokropia.

Złego ducha w Was utopia.

Zeflik:

- Wy sie ô mie niy starejcie,

Yno mi ôbrozek dejcie.

Farorz:

- Jo niy widza Was w kościele,

Mocie sam same bōmele.

(...)

5.Zeflik leży w lazarecie

Lazaret, izba z biołymi ścianami, łōżko, Zeflik leży na łōżku, Frida siedzi na stołku kole łōżka. Wlazuje dochtōr ze szwesterōm

Czytocz:

Wszysko chłopa boli, gniecie,

Tōż sie znod we lazarecie.

Dochtōr wloz praje z wizytōm...

Dochtōr:

- Jako zdrowi, jo se pytōm?

Czytocz:

Zeflik sie ledwa na łōżku dźwigo,

Widać, co sie mu fest ścigo.

Cołki połōmany, krziwy,

Siny, blady, ledwa żywy.

Zeflik:

- Szkoda godać. Kepsko, kepsko.

Żgo w bachorzu, boli łepsko.

W ôczach mi sie yno ćmi.

Trwo to już tak tela dni...

Dochtōr:

- Jak tak widza te wyniki...

Wy psujecie statystyki.

Powiym Wōm tak cołkym szczerze:

Mieli byście w grobie leżeć

W takim stanie.

(...)

6.Zeflik umiero

Izba, Zeflik leży na łōżku, Frida siedzi kole niego na stołku

Czytocz:

Zeflik we łōżku umiyro,

Fridzie sie na płacz zbiyro:

Frida:

- Jo ci pośla po farorza,

A cie wyspowiadać koża.

Zeflik:

-Idź ty babo, gupio stworo.

Dyć to tyś je rychtig choro.

Po farorza? Aleś zgodła.

Dyć ôn woli widzieć diobła.

Lepszy poślij mi po flaszka.

Sōm se ta skōra namaszcza.

Czytocz:

Zeflik chyto jōm za rynka,

Ścisko, coby trocha zmiynkła.

Zeflik:

- To je dobro myśl, babeczko.

Gorzołeczka bydzie lepszo.

Frida:

- Dyć przed chwilōm sam dziepiyro

Żeś już praje bōł umiyroł.

Yno słyszysz ô farorzu,

To żeś zaroz wartko ôżōł.

Zeflik:

-Tōż widzisz babeczko przeca,

Że mie sam farorza niy trza.

Myśleć ô nim, to je grzych,

Coś inkszego woloł bych

Na wzmocniyni, rojmatyka.

Fridko, podej mi ta kryka.

Frida:

Kaj to zaś chcesz wylazować?

Dochtōr ci niy kozoł stować.

Ni mosz kurzić, ani pić.

Ôdpoczywać, zdrowo żyć.

Zeflik:

- Tōż na co mi taki życi?

Niech se wrazi to do rzici!

Tego słōchać sie niy godzi.

Przeca jedyn niy zaszkodzi.

Widzisz, co tyn dochtōr pieprzy,

Fridko, polyj mi sam lepszy.

(...)

Fojerman