Było to bez lato w jednyj wsi. Mało dziołszka, mianym Maryjka, wziyna koszyczek i poszła nazbiyrać kwiotków na łónce. Jutro je Boże Ciało, tóż musza mieć co suć na tyj dródze, kaj ksióndz pódzie z tóm procesyjóm. Chodziyła tak Maryjka, zbiyrała te gynsipympki i inksze piykne kwiotka, fest jóm to zaciekawiyło i niy dała pozór, kedy kole niyj znodła sie jakoś starszo babka pod krykóm z miyszkym na plecach, kero cióngła kajś w stróna lasa. Naroz Maryjka sie kapła, że keryś idzie kole niyj i trocha sie wylynkała, ale staruszka odezwała sie dó niyj cichym, dobrotliwym głosym:
- Niy bój sie dziołszko, widza, że zbiyrosz taki piykne kwiotka do tego koszyczka. Pónbóczek bydzie sie jutro fest radowoł.
Dziołszka podziwała sie na ta babka, postawiyła koszyk i sie ji prziglóndo. Była óna fest staro, chudo, przigarbióno i wyglóndała na fest zmynczóno.
- Dokąd to idziesz babciu, z tym workiem na plecach? - spytała sie.
- A, wiysz dziołszko, ida se do lasa poszukać kajś jakigoś miejsca dlo siebie. Poszukóm jakijś dziuple we strómie, abo jakij dziury w ziymi, kaj doczekóm te pora lot życio, kere mi jeszcze zostało.
- Babciu, a ty nie masz swojego domu?
- Wiysz, teraz jo już niyma żodnymu potrzebno, kożdy mo swoji sprawy, inne zajyncia w życiu, tóż ó mie niy pamiyntajóm.
- Babciu, ja nie mam żadnej przyjaciółki, rodzice pracują całymi dniami, może zamieszkasz u nas. Mamy duży dom, jeden pokoik znajdzie się dla Ciebie.
- Wiysz co, lepszy bydzie, jak póda se do tego lasa, niy chca żodnymu zawodzać, ale jak chcesz, to możesz tu przichodzić, a jo ci byda opowiadać o bele czym. Yno niy godej żodnymu o tym, to bydzie nasza tajymnica. A teraz idź już du dóm, bo robi sie niyskoro i bydzie cie mama szukać.
- Mama wraca późno z tatą, pracują po całych dniach. Tata ma swoją firmę, a mama jest u niego księgową i pracuje ciągle, często i w niedzielę chodzą do pracy.
- Idź już teraz du dóm, a przidź zaś jutro, to ci poopowiadóm o bele czym, jak my sie bawiyli, jak jo była takóm małóm dziołszkóm, jak ty.
Maryjka pożegnała staruszka, wziyna koszyk z kwiotkami i poleciała ku chałupie, a babka zaciepła swój miyszek na pleca i poszła dali w stróna lasa.
Na drugi dziyń Maryjka niy mógła sie już doczekać, coby polecieć pod las do swojij staruszki. Jak yno wróciyła z procesyje, zjadła obiod i poleciała na łónka pod las. Chwila poczekała i zejrzała, jak z lasa pokozała sie staruszka o kryce. Dziołszka sie fest uradowała i poleciała ku niyj.
- Dzień dobry, babciu - zawołała z daleka
- Dziyń dobry, Maryjko - odpowiedziała ji uradowano staruszka.
Pódź zy mnóm, siednymy se tam na pniu i ci trocha pobojóm. Poszły razym, siadły se wygodnie i staruszka opowiadała Maryjce o swojij młodości. Było to downo tymu, ludzie mieli wtedy jeszcze wiyncy czasu, chocioż mieli dużo roboty w polu, to dycko pod wieczór siodali w laubie i rozprawiali ze sobóm o toztomańtych sprawach. Nasza staruszka była wtedy tako mało, jak teraz Maryjka i dycko siodała kole swojij starki i słóchała, jak óna rozprawio. Maryjka słóchała z wielkim zaciekawiyniym i rozmarziła sie, jak to by było fajnie, jakby tak mama, abo tata mieli trocha czasu dlo niyj i tyż kedy siedli tak i ji porozprowiali. Tak tyn czas wartko przelecioł im na tym bojaniu, że ani sie nie spodzioły, jak minyło pora godzin.
- Fajnie sie bojo, ale teraz musisz już lecieć du dóm, bo mama sie bydzie starała. Przidź zaś jutro, to ci poopowiadóm dali.
- Do widzenia babciu - zawołała Maryjka i poleciała du dóm. A staruszka chwila jeszcze pozaglóndała za nióm i pomału poszła do swojigo lasa.
.png)