Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a ppwiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany


2006.12.07

O Maryjce i staruszce z lasa

Kōnsek/fragment

        Było to bez lato w jednyj wsi. Mało dziołszka, mianym Maryjka, wziyna koszyczek i poszła nazbiyrać kwiotków na łónce. Jutro je Boże Ciało, tóż musza mieć co suć na tyj dródze, kaj ksióndz pódzie z tóm procesyjóm. Chodziyła tak Maryjka, zbiyrała te gynsipympki i inksze piykne kwiotka, fest jóm to zaciekawiyło i niy dała pozór, kedy kole niyj znodła sie jakoś starszo babka pod krykóm z miyszkym na plecach, kero cióngła kajś w stróna lasa. Naroz Maryjka sie kapła, że keryś idzie kole niyj i trocha sie wylynkała, ale staruszka odezwała sie dó niyj cichym, dobrotliwym głosym:

       - Niy bój sie dziołszko, widza, że zbiyrosz taki piykne kwiotka do tego koszyczka. Pónbóczek bydzie sie jutro fest radowoł.

        Dziołszka podziwała sie na ta babka, postawiyła koszyk i sie ji prziglóndo. Była óna fest staro, chudo, przigarbióno i wyglóndała na fest zmynczóno.

        - Dokąd to idziesz babciu, z tym workiem na plecach? - spytała sie.

        - A, wiysz dziołszko, ida se do lasa poszukać kajś jakigoś miejsca dlo siebie. Poszukóm jakijś dziuple we strómie, abo jakij dziury w ziymi, kaj doczekóm te pora lot życio, kere mi jeszcze zostało.

        - Babciu, a ty nie masz swojego domu?

        - Wiysz, teraz jo już niyma żodnymu potrzebno, kożdy mo swoji sprawy, inne zajyncia w życiu, tóż ó mie niy pamiyntajóm.

        - Babciu, ja nie mam żadnej przyjaciółki, rodzice pracują całymi dniami, może zamieszkasz u nas. Mamy duży dom, jeden pokoik znajdzie się dla Ciebie.

        - Wiysz co, lepszy bydzie, jak póda se do tego lasa, niy chca żodnymu zawodzać, ale jak chcesz, to możesz tu przichodzić, a jo ci byda opowiadać o bele czym. Yno niy godej żodnymu o tym, to bydzie nasza tajymnica. A teraz idź już du dóm, bo robi sie niyskoro i bydzie cie mama szukać.

        - Mama wraca późno z tatą, pracują po całych dniach. Tata ma swoją firmę, a mama jest u niego księgową i pracuje ciągle, często i w niedzielę chodzą do pracy.

        - Idź już teraz du dóm, a przidź zaś jutro, to ci poopowiadóm o bele czym, jak my sie bawiyli, jak jo była takóm małóm dziołszkóm, jak ty.

        Maryjka pożegnała staruszka, wziyna koszyk z kwiotkami i poleciała ku chałupie, a babka zaciepła swój miyszek na pleca i poszła dali w stróna lasa.

        Na drugi dziyń Maryjka niy mógła sie już doczekać, coby polecieć pod las do swojij staruszki. Jak yno wróciyła z procesyje, zjadła obiod i poleciała na łónka pod las. Chwila poczekała i zejrzała, jak z lasa pokozała sie staruszka o kryce. Dziołszka sie fest uradowała i poleciała ku niyj.

       - Dzień dobry, babciu - zawołała z daleka

       - Dziyń dobry, Maryjko - odpowiedziała ji uradowano staruszka.

       Pódź zy mnóm, siednymy se tam na pniu i ci trocha pobojóm. Poszły razym, siadły se wygodnie i staruszka opowiadała Maryjce o swojij młodości. Było to downo tymu, ludzie mieli wtedy jeszcze wiyncy czasu, chocioż mieli dużo roboty w polu, to dycko pod wieczór siodali w laubie i rozprawiali ze sobóm o toztomańtych sprawach. Nasza staruszka była wtedy tako mało, jak teraz Maryjka i dycko siodała kole swojij starki i słóchała, jak óna rozprawio. Maryjka słóchała z wielkim zaciekawiyniym i rozmarziła sie, jak to by było fajnie, jakby tak mama, abo tata mieli trocha czasu dlo niyj i tyż kedy siedli tak i ji porozprowiali. Tak tyn czas wartko przelecioł im na tym bojaniu, że ani sie nie spodzioły, jak minyło pora godzin.

      - Fajnie sie bojo, ale teraz musisz już lecieć du dóm, bo mama sie bydzie starała. Przidź zaś jutro, to ci poopowiadóm dali.

      - Do widzenia babciu - zawołała Maryjka i poleciała du dóm. A staruszka chwila jeszcze pozaglóndała za nióm i pomału poszła do swojigo lasa.

    

(...)

Fojerman


 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}