|
|
|
|
2007.02.16
Przi fojerze
Kaj sie podzioły te downe czasy,
jak my sie bawić jeszcze umieli?
Lata młodości ojców naszych.
Inakszy wtedy było, weseli.
Jak yno prziszła już zaś sobota,
to my w zegródce mieli fojera,
sómsiady prziszły zaroz z za płota.
Muzyka grała nóm z adaptera,
abo na cyji starzik przigrywoł,
jak mu pololi setka gorzoły.
Co kery wypiył, to lepszy śpiywoł
i baby chłopóm przi tym tyż przoły.
Dziecka patyki z wósztym trzimały,
uciechy było przi tym za tela
i tak wieczory całe mijały,
czynsto do rana aże w niedziela.
Jak już kokoty pioć zaczynały,
to sie impreza kóńczyć musiała,
bo sie nóm oczka już zamykały,
a do kościoła trza iść bezmała.
Bez cały tydziyń była robota,
na wsi jóm było dycko za tela,
ale jak prziszła yno sobota,
muzyka grała już z adaptera.
Trza nóm odnowić te tradycyje,
dzieckóm pokozać, jako sie bawić,
czas powycióngać ze szranków cyje,
tak niy mogymy tego zostawić.
Jak zaniedbómy nasza powinność,
niy przekożymy starych zwyczajów,
to óne wartko przeca zaginóm.
bo skónd ci młodzi uczyć sie majóm?
Fojerman
|
|
.png)