2008.07.20

Starzików stróm

Siod żech se w zegrodzie,

przi zielónym strómie

spómniynia z lot młodych

przisiadły se do mie.



Zaczły opowiadać

o starziku mojim,

co tyż lubioł siodać

przi sośnie, pod chojym.



Spóminóm te czasy

mojigo starzika,

niyroz mi sie zdarzi

za niego porzykać.



Starzik, chłop robotny,

cichy, a spokojny,

żył w czasach okropnych,

przeżył aż dwie wojny.



Starzik wiedzioł z dómu,

że mo przoć przirodzie,

wszystkim krzokóm, strómóm,

ptokóm, kwiotkóm, wodzie.



Siedza pod sośniczkóm,

starzikowym strómym,

co teraz, jak wszystko,

dusi sie betónym.



Co pomyśli kedyś,

po latach, wnuk ó mie,

że niy może siednyć

w ciyniu, przi tym stómie?

Fojerman