2011.01.10

Jo, ślónski synek

Je na świecie tako ziymia,

Najpiykniejszo z wszystkich ziym,

Cudowniejszej nigdzi niy ma,

Kożdy z nas to dobrze wiy.

Sam je moja Ojcowizna,

Sam je mój rodzinny dóm

I z heróm sie moga prziznać,

Kaj korzynie moji sóm.

Ślónsko Ziymio ukochano,

Jo tak mocno przaja Ci.

Dziynkuja Wóm Tato, Mamo,

Żeście pokozali mi

Ślónski pola, łónki, lasy

I kóminy grubski też.

Moga słóchać dycko naszych

Zwónów ze kościelnych wież.

Nie dej nigdy mi zapómnieć

Ślónskij mowy, ślonskich cnót,

Pómóż iś bez życi skrómnie

I przekroczyć Nieba próg.

A jak przidzie ta godzina,

Że odchodzić bydzie czas,

Weź ziymio swojigo syna

I do siebie przijmij zaś.

Fojerman