2008.05.11

Historia o Velorexie

Przeróbka wiersza J.Tuwima pt."Lokomotywa"

Fest downo tymu, kajś we stodole,

Stoł na trzech kółkach śmiyszny motorek,

Mianym - Velorex.

Czas robi swoji, tóż ledwa żyje,

Stoi i ruści, pomału gnije.



Motór już ustoł.

W baku je pusto.

Kółka bez luftu.

Rułki od rustu,




Kwuka w pojszodku zrobiła gniozdo,

Młode kurzóntka bydóm chned, możno,

Na wiyrchu leży słómy ociypka,

Z dachu se namiot zrobiły dziecka.

Synek odkrynciył wszystki szusblechy

I mioł przi tymu dużo uciechy,

Drugi nasypoł piosku we tryba,

Chcioł wysuć wszystki te zymby, chyba,

Dziołchy postrzigły zice ze szwamu.

A po co im to, ktoś spyto, czamu?

Mama wyprała im to we pralce

I se zrobiyły zegłówek lalce.

Tata odkryncoł szrubki, kabelki,

Szlauch z kółka poción se na uszczelki,

Titek wykrynciył tyż prawie wczora,

Bo potrzebowoł go do traktora.

Jak co trza było przi chałpie kómu,

To se wykryncoł tak, z tego złómu.



Już Velorexa by tam nie było,

Na złómie skóńczył by ón swój żywot,

Ale los posłoł tam Fojermana,

A on se padoł: jo cie dostana!



Wszystko - łap.

Fóra - ciach.

Cały złom.

Już go móm.



I tak

Pomału,

Szrubka,

Za szrubkóm,

Byrsztóm,

A raszplóm,

Oczyściył

Go z rustu.



I zaczón go skłodać, pomału, do kupy,

Przikrynco te szrubki i łónczy te dróty,

I skłodo od podstaw, wszystko, po kolei,

Szmaruje to szmyróm, a maże olejym.



A po co to wszystko? A na co tyn trud?

Żeby se na miasto wyjechać nim móg!

Tóż skłodo go, skłodo, już tak pora lot,

Żeby kedyś ruszyć nim na jaki zlot.

Siedzi we garażu do nocy, od rana,

Żeby móc pojechać na rajd weterana.

Ale, choć sóm chynci, to ciynżki sóm czasy,

Tóż brakuje czynści i brakuje kasy,

Na wszystki te szmaty, na remónt motora

I trza by poszukać jakigo spónsora.



A po co to wszystko? A na co tyn trud?

Żeby nim z garażu wyjechać tyż móg.

Skłodo go pomału, bo przeca nie gore

I wierzi, że kedyś ruszy tyn Velorex.


Fojerman