14.02.2014

Walynkowo

Galan libście przaje, trzimie jōm za rōnczka,

Drugōm rōnczkōm praje ściōngnōł już ramiōnczka,

Szepce coś do uszka, doł ji w lico kusku,

A rynka pod bluzka styrko już na brzuszku.

Chyciōł za kolano, popieściōł po plecach.

Dyć, jak prziszło rano, du dōm poszoł przeca.

I już je daleko, ōn już nima jeji.

A ōna sztyjc czeko. I je przi nadzieji.

Fojerman