Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a powiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany

Autor: Bracia Grimm

Tytuł oryginalny: Die zwölf Brüder

Tytuł polski: Dwunastu braci

Tłumaczenie na j. śląski z j.polskiego ze strony:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dwunastu_braci


Tłōmaczyni na j. ślōnski: Stanisław Neblik

2022.02.21


Dwanoście braciōw

W jednym krōlestwie krōl a krōlowo mieli dwanoście synkōw. Jedyn roz padoł krōl do swojij baby: ”Jak trzinoste dziecko, kere przidzie na świat, bydzie dziołszkōm, to niech umrze dwanoście synkōw, coby jejij bogajstwo1 było srogi, a krōlestwo trefiyło yno ônej samej". Rozkozoł rzymieślnikōm zrobić dwanoście trułōw dlo swojich synkōw i prziniyś ich do zawrzytej izby. Krōlowo fest sie starała skuli tego. Wtynczas prziszoł ku niyj najmłodszy synek, Bynjamin, a spytoł sie, czamu sie tak tropi. Mamulka pedziała mu ô rozkazie ôd ôjca. Wtynczas bracio uznali, co pōńdōm ze krōlewskigo zōmka, a skryjōm sie w lesie, aże do tego czasu, co bydōm wiedzieć, czy jejich mamulka urodzi synka, abo cera. Mamulka ôbiecała, że jak urodzi sie cera – powiesi na turmie2 ze zōmka czerwiōno fana, coby im dać skozać, że niy majōm przichodzić nazod dudōm. Pora dni potym zejrzeli na turmie czerwiōno fana. Wiedzieli, co niy mieli po co iś nazod dudōm. Zamiyszkali we ôstawiōnej, prōznej chałupie we pojstrzodku lasa. Uznali, co dziynnie bydōm chodzić na gōn3, a najmłodszy brat, kej je najsłabszy, bydzie wachowoł chałupy, a gospodarzōł w niyj. Ku tymu ôbiecali se, że jak w lesie pokoże sie jako dziołszka – zarozki jōm zabijōm, ze zymsty, za to co ich wygnali.

W tym czasie jejich siostra rosła we zōmku ôd ôjcōw. Jedyn roz bez cufal4 znodła we jednej ze kōmnatōw dwanoście chłopskich koszulōw. Spytała sie mamulki, kōmu ône przinoleżały. Wtynczas mamulka ôpedziała ji ô braciach, co skuli niyj musieli pōnś ze zōmka. Princesa uznała, co ich poszuko. Poszła do lasa, kaj we chałupce bōł praje jejij brat, Bynjamin. Gryfno dziołszka tak fest mu sie spodobała, tōż spytoł sie jōm, kim je. Padała, że je cerōm ôd krōla, a szuko potracōnych dwanoście braciōw. Wtynczas brat padoł ji, że ôn je jednym ze braciōw, a inksi poszli na gōn. Na razie kozoł sie ji skryć, bo sie boł, że bracio mogōm jōm zabić, tak jak prziôbiecali. Jak bracio prziszli ze gōnu, Bynjamin kozoł im cofnyć ta prziôbiycka, co zabijōm piyrszo trefiōno dziołcha, a jak już to zrobiyli, to pokozoł im siostra. Bracio fest sie uradowali. Siostra zamiyszkała z nimi, a ôd tego czasu wachowała dycko chałupy, jak byli na gōnie.

Jedyn roz, przi szumnym ôbiedzie, princesa chciała zrobić uciecha braciōm, a urwała dlo kożdego po jednej leluji5, co rosły na zegrōdce kole chałpy. Dyć wtedy bracio pōmiyniyli sie we kruki a ôdfurgali6. Straciyła sie tyż i chałupka i zegrōdka, a princesa ôstała sama we lesie. Wtedy prziszła ku niyj staruszka, a padała, że źle zrobiyła, kej posruwała zacaubrowane7 leluje i że terazki jejij bracio ôstanōm krukami już dycko. Widziała urzykani8 ôd princesy, tōż staruszka poradziyła ji jednakowōż, jako ich ôdcaubrować. Musi bez siedym lot niy pedzieć ani słowa, a niy może sie uśmiychać.

Ôd tego czasu princesa miyszkała sama we lesie, a niy ôdzywała sie ani słowym. Za jakiś czas trefiyła w lesie młodego krōla, co bōł tam na gōnie. Krōl zaprzoł ji fest ôd piyrszego wejrzynio, a chcioł jōm za baba. Princesa niy mōgła ôdpedzieć, ale kiwła głowōm, co sie zgodzo. Bōł ślub we zōmku. Jednakowōż mamulka ôd krōla niynawidziyła swojij niywiasny9, a zaczła jōm ôbskarżować ô roztomańte złe rzeczy. Princesa niy mōgła godać, tōż niy poradziyła sie ôbrōnić. A chyb10 uśmiychu, podle krōlowej, pokazować mioł, co mo niyczyste sumiyni. Na kōniec krōl uwierzōł mamulce a kozoł narychtować stusek.11 Jak zaczōn ôn już goreć, to z nieba przifurgało dwanoście kruków, a zaczły gasić flama,12 a chrōnić princesa. Za chwila kruki pōmiyniyły sie we młodziokōw13. Pokozało sie, że przeleciało praje siedym lot ôd jejich przemiany, a princesa tym swojim niy ôdzywaniym sie cofła z nich te caubry. Princesa uwolniyli, a zło krōlowo posłali na śmierć.

Fojerman


1bogactwo

2wieży

3polowanie

4przypadkowo

5lilii

6odfrunęli

7zaczarowane

8rozpacz

9synowej

10brak

11stos

12płomień

13młodzieńców


 

 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}