|
|
|
|
2008.09.01
Ślónski Talib
Zaś na Ślónsku wielki szum,
Yno, nie wiym o co?
Czy my jaki dioski sóm
I straszymy nocóm?
Sztyjc sie słyszy yno kajś:
Ślónsk chce autónómie,
Chce podzielić cołki kraj.
Nó to już je pó mie.
Kożdy widzi wielko polityka,
Że sie Ślónzok chce uczyć jynzyka,
Kożdy widzi w Ślónzoku Taliba,
Co chce godkóm świat przewrócić chyba.
Jo se woda leja w tej naszej godce też,
Tóż jo sie wszystkich pytóm: czy jo też Talib jes?
Dyć jo zaczón woda loć,
W wierszach po naszymu.
Je żech Talib? Nó ja, toć,
Bo leja do rymu.
Może keryś wierszym tym
Połómać se jynzyk,
Abo połknyć jaki rym.
To już chyba pryndzy.
Ślónsko godka mo trudne wyrazy,
Tóż sie kedyś może też tak zdarzyć,
Że sie keryś na tym przi uczyniu chyci,
Że kożóm mu kucnyć, a siednie na rzici.
Dejcie pozór wszyscy, w tych mojich wierszach też,
Jo po naszymu pisza, tóż jo je Talib też.
Kery trocha tyn Ślónsk zno,
Tyn sie nas nie boji,
My wołómy yno, bo
Chcymy godki swojij.
Kożdy Ślónzok głos tyż mo,
Przeca niy ma ryba,
Tóż kto ślónski jynzyk zno,
Może se zaśpiywać:
Ślónski Talib, ón nie nosi brody,
Ślónski Talib, bróni ślónskij mowy,
Ślónski Talib, nie chowie sie w górach,
On chce chrónić ta ślónsko kultura.
To ni ma przeca gańba tradycjóm swojim przoć,
A jak sie kery spyto, czy jo je Ślónzok? Toć!
Fojerman
|
|
.png)