2010.02.10

Karnawał we chlywie

Stoji stary kóń we chlywie

I mierznie mu sie okropnie.

Łepóm tak krynci i ziywie,

Czasym w słómie szłapóm kopnie.

Nie chcóm kónia wziónś do pola,

Bo za oknym meter śniega,

Tóż to jeszcze nie ta pora.

Jakoś czas se zajónć trzeba.

Zarżoł kóń na cały chlyw:

Przeca kóńczy sie karnawał,

Tóż stowejcie, bo trza by

Zrobić se jako zabawa.

I już klacz pod parza trzimie

I wywijo naokoło.

Żodyn w chlywie już nie drzimie.

Wszyscy bawióm sie wesoło.

Kokot zapioł im do taktu.

Już tańcuje cielik z krówóm,

A za nimi kaczor z kaćzkóm

Tyż „kaczuszki” kryncóm zdrowo.

Z drugij stróny przed chlywikym,

Tańcuje też jedna pora:

To wywijio z wielkim kwikym

Wieprzek i jego maciora.

Tańcujóm już wszyscy, wszyndy.

W stodole sie trzynsóm wrota.

Kury zeskoczyły z grzyndy

I sie pieróm o kokota.

Jak sie bawić, kóń pokozoł.

Tak do rana tańcowali.

I im teraz warcij możno

Wiosna przidzie, a śniyg staji.

Wszyscy w chlywie radzi sóm,

Yno kokot jakiś w złości,

Przedeptuje z kónta w kónt,

Bo mu kury kożóm pościć.

Fojerman