2006.07.17

O starym Fojermanie

Jo niy móm w dóma lauby,

móm yno mało kómórka,

kaj trzimia prózne krauzy

po grzibach i ogórkach.



Zegródki jo tyż niy móm,

móm na balkónie kwiotki,

tam po obiedzie drzimóm

i słóchóm ptosij godki.



Jak na pynzyjo póda,

postawia lauba z drzewa,

tako niywielko buda,

czego mi wiyncyj trzeba.



Styknie mi kónsek stoła,

kaj se gazeta poczytóm

i baba, co by mi przoła,

jak byda łaziył pod krykóm.



I kachlok tam musi stoć,

to tyż je ważno sprawa,

te stare kości grzoć

i woda zwarzić na kawa.



Taki to bydzie żywot

starego Fojermana,

kury tam byda odbywoł

i tam już tak łostana.


Fojerman