2009-01-11

Nawrócyni Ślónzoka

Klynkóm sam przed Tobóm, a pochylóm głowa,

Jak syn marnotrawny, po latach tułaczki.

Wybocz, Ślónsko Matko, przijmij mie od nowa,

Przitul mie do siebie, wytrzij z lica płaczki.

Choć nieroz tak było, żech sie Ciebie zaprzół,

We szkole, w robocie, jak Pón Bóczka Pieter,

Choć godać żech przestoł, a mówić żech zaczón,

Tyś je moja Matka i przajesz mi przecież.

Niy mioł żech odwagi o Cia sie upómnieć,

Jak Cie opluwali, chcieli wiara złómać.

Choć byłaś schowano, niy móg żech zapómnieć,

Czuł żech Cie we sercu, trzimoł żech Cie w dóma.

Przichodza z pokoróm, bo wiym, że wyboczysz.

Choć żech człowiek słaby, a nieroz żech zgrzeszół,

W kóńcu żech zrozumioł, przejżoł żech na oczy,

Wracóm sam do Ciebie, a szukóm pómocy.

Fojerman