2017.07.01

Powiydz mi...

Powiydz mi, Pōnbōczku, czamu mie tak korzesz,

Że mi sam na Ślōnsku tyn mōj krziż niyś kożesz?

Dyć, mōg byś mie posłać kaj do Ameryki,

Kaj bych pod palmami slōchoł se muzyki.

Mōg byś mie tyż przeniyś kaj do Australije.

Tam sie możno lepszy, niż na Ślōnsku, żyje.

Dyć Ty, Mój Pōnbōczku, możesz przeca wszystko,

A jo sam na Ślōnsku jednak dalij miyszkōm.

Powiydz mi Pōnbōczku: - Je żeś tymu rod,

Że mie sam na Ślōnsku trzimiesz tela lot?

Przeca Ty wiysz dobrze, że sam tyż sōm krziwdy

I możno sam „raju” niy doczkōmy nigdy.
Dyć powiydz Pōnbōczku, co to je tyn „raj”?

Jako ôn wyglōndo? Mōm go szukać? Kaj?

Jak se tak pomyśla ô tych wszyskich latach -

Cołki moji życi, to je ta zapłata.

To Tyś mie, Pōnbōczku, doł sam we nagroda,

A jo Cie, jo Ślōnzok, cyganić niy moga.

Żyć skrōmnie, uczciwie dalij ôbiecuja.

Za tyn Ślōnsk szpotlawy, ale mōj, dziynkuja.

Fojerman