2008.09.22

Wspómniynia z mojigo byfyja

W mojim starym byfyju,

Na spodku, we szuflodzie,

Zakurzóne se żyjóm

Te moji lata młode.



Zawrzyte we albómie,

Zżółtnyte, na starych kartkach,

Z szuflody uśmiycho sie dó mie,

Ze zdjyncio, moja starka.



Tam po cichu se drzymióm

Te moji downe wspómniynia,

Óne żyjóm se zy mnóm,

Choć tak z ukrycio, z ciynia.



Jo, w czasie niepogody,

Przekryncóm klucz w byfyju,

Zaglóndóm do szuflody,

Czy óne jeszcze żyjóm.



Na tepich ich rozkłodóm,

Dotykóm ich ostrożnie,

Trocha z kóżdym pogodóm,

Czy mu tam je wygodnie.



Szmatkóm kożde pucuja,

Palcami, tak libeźnie,

Aż czegoś nie zepsuja,

Ktos wspómniyń mi nie weźnie.



Potym to skłodóm wszystko,

W szuflodzie chowia, w byfyju

I se żyjymy tak blisko,

Bo óne wy mie żyjóm.


Fojerman