18.02.2014
Na
magistra
Wziyna
starka starzika, a starzik wziōn kryka
I
zaczōn za starkōm pomału kusztykać.
Trocha
im je gupio i bolōm ich kości,
Dyć
ōni w tej grupie sōm przeca najmłodsi.
Choć
grōmada wnukōw w dōma na nich czeko
I
chocioż z naukōm nima już tak leko,
Chefty
wyciōngajōm, a całe wieczory
Do łepy
wkuwajōm, co kożōm rechtory.
Tak sie
to człowieku dzieje na tym świecie,
Do
trzecigo wieku na uniwersytecie.
Tam na
stare lata poszli do tej szule,
Bo
chcōm ze magistrym legnyć se we trule.
Fojerman
|