- Znojdymy na to jako rada - pedziała czarownica. - Mosz tu ziorko jynczmiynia, niy z tej zorty, co rośnie na chłopskim polu, ani z tej co żeróm kury. Wsodź go do dóniczki, obejrzisz, co ś niego wyrośnie!

       - Dziynkuja ci - pedziała kobiyta i dała czarownicy dwanoście groszy. Potym poszła du dóm, posadziyła ziorko jynczmiynia i zaroz wyros piykny, wielki kwiotek, kery wyglóndoł jak tulpa, ale płatki mioł zwinyte tak, choćby kwiotek był jeszcze w pónczku.

       - Jaki to piykny kwiotek! - pedziała kobiyta i pocałowała piykne czerwóne i żółte płatki. I w tym mómyncie, jak całowała kwiotek, coś choćby strzeliło i kwiotek zaroz sie otworzył. Była to richtik tulpa, ale w pojszodku kwiotka siedziała na zielónym słupku malutko dziołszka, tako fest gryfno. Była niy wiyncyj, jak col wielko, bezto dali ji miano Coluśka. Piyknie polakerowano szupa z orzecha włoskigo miała za kołyska, błynkitne płatki fiołków, to był materac, a płatek róże - kołdra. Spała tam w nocy, a w dziyń bawiyła sie na stole, kaj kobiyta postawiyła talyrz, a naokoło zrobiyła winiec z kwiotków, kerych sztyngle leżały w wodzie; po talyrzu pływoł wielki płatek tulpy, a Coluśka mógła na nim siedzieć i pływać z jednego brzega na drugi, a zamias wioseł miała dwa biołe kóński włosy. Wyglóndało to fajniście. Coluśka umiała tyż śpiywać tak piyknie i cudnie, jak żodyn na świecie.

       Jednej nocy, jak leżała w swojim piyknym łóżeczku, prziszła szpetno ropucha; wskoczyła bez okno, bo szyba była strzaskano. Ropucha była brzidko, wielko i mokro, wskoczyła na stół, kaj spała Coluśka pod czerwónym płatkiym róże.

      - Piykno byłaby ś niyj baba dlo mojigo synka! - pedziała ropucha, wziyna szupa z orzecha, kaj spała Coluśka, i razym ś nióm zeskoczyła z okna do zegródki.

       Płynyła tam szyroko rzyka, co miała brzyg w bażołach, tu miyszkała ropucha ze swojim synkiym. Och, jaki był brzidki i niydobry, całkiym jak matka. "Kwa, kwa brekekekeks!", to było wszystko, co umioł pedzieć, jak ujrzoł piykno mało dziołszka w szupie z orzecha.

       - Niy godej tak głośno, bo sie obudzi - pedziała staro ropucha. - I jeszcze nóm uciecze, bo je leko, jak puch łabyndzia. Posadzymy jóm na rzyce, na wielkim listku wodnej lilije, tam bydzie ji dobrze. Óna je tako leko i mało, że listek tyn je dlo niyj całóm wyspóm. Z niego nóm niy uciecze. A my za tyn czas doprowadzymy do porzóndku gościnno izba pod bażołami, kaj bydziecie miyszkać po ślubie.

        Na rzyce rosło dużo liliji wodnych z szyrokimi liściami, kere wyglóndały, choćby pływały po wodzie. Listek, kery leżoł nojdalij, był nojwiynkszy, do niygo dopłynyła ropucha i postawiyła na nim szupa z orzecha z Coluśkom. Biydno mało kruszynka obudziyła sie wczas rano i jak obejrzała, kaj je, zaczła gorzko płakać, bo listek otoczóny był ze wszystkich strón wodóm i niy mógła sie z niego wydostać.

        Staro ropucha siedziała na dole w bażołach i strojiła izba trzcinóm i płatkami gynsipympków; wszystko musiało być piykne dlo nowej synowej; potym popłynyła razym ze swojim szpetnym synkiym od listka, na kerym stoła Coluśka. Chcieli zebrać ji piykne łóżko i postawić w izbie dlo młodej pory, niż óna sama sie tam znojdzie. Staro ropucha ukłóniyła sie głymboko w wodzie przed Coluśkóm i pedziała:

       - Tu widzisz mojigo synka, ón bydzie twojim chłopym, a zamiyszkocie w luksusie na dole w bażołach!

       - Kwa, kwa, brekekekeks! - to było wszystko, co umioł pedzieć synek.

       Potym wziyni piykne, małe łóżeczko i odpłynyli ś nim, a Coluśka siedziała sama na zielónym listku i płakała, bo niy chciała miyszkać u oszkliwej ropuchy, ani być babóm jejij szpetnego synka. Małe rybki, kere pływały w wodzie, widziały ropucha, słyszały, co godała, i wycióngały głowy z wody, żeby obejrzeć se mało dziołszka.

      Spodobała sie im fest i zrobiyło sie im naprowda żol, że bydzie musiała miyszkać u szpetnej ropuchy. Niy, nigdy, a nigdy! Zebrały sie pod wodóm dookoła zielónego sztyngla z listkym, na kerym stoła, przegryzły go zymbami i listek popłynył przikopóm, a na nim Coluśka daleko, daleko, tam kaj ropucha niy mógła jóm już dogónić.

(...)

Fojerman