|
|
|
|
2006.09.11
Zaczarowane szczewiki
Wiersz J.Brzechwy "Siedmiomilowe buty"
przełónaczóny po naszymu
Pojechoł Michoł do Czynstochowy,
kupiół szczewiki siedmiomilowe.
Co stanie nogóm - siedym mil piźnie,
Michoł szczewiki mioł taki dziwne.
Szoł cały herny i chwolił Boga,
że mo szczewiki taki na nogach.
Za sztwierć godziny bół we Warszawie:
"tukej - se myśli - trocha zabawia!"
Baba zaglóndo - sie rozpłakała:
"już niy dogónia tego Michała."
Dziecka go yno ze cugym gónióm,
a ón je w Kutnie, już zaś we Błóniu.
Wybroł sie Michoł z babóm do kina,
dyć ón zaszłapoł do Radzymina.
Chcioł starszo cera odwiydzić w mieście,
adres - pamiyntoł - Złoto 30.
Poszoł ón piechty, bo było blisko,
trefiół na Złoto, ale w Grodzisku.
Roz sie ugodoł ze szwigrym w rynku,
niż sie skapowoł - bół w Ciychocinku.
Polecioł nazod, myśloł, że zdónży,
i tak zalecioł na rynek... w Łómży.
Chcioł do Warszawy wrócić sie wreszcie.
ale co chwila bół w inkszym mieście:
W Kelcach, w Kaliszu, w Płocku, w Szczecinie
i w Skerniewicach, i w Koszalinie.
Niy móg utrefić! Kole Opoczna
padoł se w kóńcu: "tukej odpoczna!"
Siod i zaglóndo cały już dziki,
na siedmiomilowe swoji szczewiki,
Symnół ich w nerwach, do wody wciepoł
i po bosoku du dóm polecioł.
Fojerman
|
|
.png)