2008.07.18
Ślónsk, moja ziymia
Ślónsku, Nasza ziymio, Ojcowizno Moja,
Pomału umiyrosz. Jo sie o to boja.
Już Cie niy ma praje. Ludzie umiyrajomm
A z nimi zwyczaje, kere jeszcze znajóm.
O stare tradycje nie dbo dzisiej młody,
Bo trocha go gańba, a trocha z wygody,
Woli nowocześnie żyć a światowo.
Kożdy światowca tukej udowo,
A przeca, coby ruszyć ku światu,
Trza se dopiyro zasłużyć na to.
Kery tradycjom ojców nie przaje,
Nie wiy skónd prziszoł a nie wiy kaj je,
Nie wiy o sobie nic, o starzikach,
Tyn ojcowiźnie robi na sprzika.
Niyma prziszłości przed takim krajym,
Co jego dziejów ludzie nie znajóm,
Ranióm, kalyczóm ojcowsko mowa,
Nie umióm godać, miyszajóm słowa.
Czas już najwyższy zaczónć sie uczyć,
Poczuć sie w dóma, Ślónzokiym w duszy.
Niech w kóncu Ślónzok inkszym pokoże,
Że o ta ziymia sóm zadbać może.
Fojerman
|