|
|
|
Sowy
Wadziły
sie kedyś w lesie mōndre sowy:
Jako pisać piōrym słowa ptosij
mowy?
- To mo być ze kryskōm! - jedne sōm uparte.
- Z
jakōm zaś tam kryskōm? Z kropkami, otwarte!
- Musi być
inakszy, niż piszōm te orły!
- Muszymy wymyśleć nasze,
sowi formy!
I tak sie wadziły, bez wieki, do kupy,
Aż niy
wyginyły, jak downij mamuty.
Fojerman |
Ô
fanie
Jo
mōm
w sercu Ślōnsk,
a niy na fanie,
Bo fana może mi kery wziōnś,
a serce ôstanie.
Fojerman
|
Na przoci
Śpiychejcie
sie przoć ludziōm,
Tak wartko sie sam stōnd kludzōm
Fojerman
|
Dwa moje ja
Ciągle są we mnie dwa moje ja,
Jedno na tak, drugie na nie,
Ciągle się o mnie toczy gra,
Jedno jest dobre, a drugie złe.
Ciągle upadam i się podnoszę,
Raz lepiej jest, raz gorzej.
O jedno tylko proszę:
Pomóż mi walczyć, Boże.
Fojerman
|
